چند وقت است دگر کشته و قابم کردی !

گاهی یک غزل از همون مصرع اولش داد می زنه که من می خوام یک شعر غنائی بشم و نه یک شعر سیاسی و نه یک شعر اجتماعی ! میگه که می تونه خیالی بودن عشق مجازی رو در چند سطر توضیح بده ! میگه که دنبال یه آدم با حوصله می گرده تا بسازدش ! ولی به یکی مثل من بر میخوره و تبدیل به تلی از کلمات میشه که کنار هم چیده شدند : 

گرچه از مـــهد مــرا مرده حسـابم کردی

چند وقت است دگر کشته و قابم کردی !

زنده کردی و کشیدی به خرابات مرا

آری ای دوست خرابم تو خرابم کردی

عمرم از کودکیم قصه برگشتن بود

تاب بستی و مرا عاشق تابم کردی

چه خیالات شگفتی که تو با من باشی

نقشه بودم سر ته نقش بر آبم کردی

بردنم بردنم ای یار ز یادت نرود

چون نظر کرده و مست از می نابم کردی

آخر این قصه تکراری من کامل نیست

نرسیدیم ؛ نوشتی و کتابم کردی

در الفبای تو کافیست چو شین کلمه و شعر

کافشین حاضر اگر ثبت غیابم کردی